Na Geert Lijkendijk is ons in 2018 wederom een groot MLTC-fenomeen ontvallen: Piet Bakker. Met zijn vrouw Ietie en kinderen Adrie, Adam en Manon vormden zij een echt MLTC-tennisgezin die ook hun MLTC-verantwoordelijkheid niet ontliepen.

Zo was Piet al Bestuurslid en Voorzitter in de begin-jaren 80, in welke periode hij aanzet gaf tot het in gebruik nemen van Tennishal Troost. Ook de bouw van de eerste tennishal met clubhuis werd door hem geinitieerd, uiteraard met de vakkundige hulp van andere MLTC mannen, ik noem hier in dit geval bijvoorbeeld de beide heren Krikke.

Zijn roemruchte Zaterdag Heren 1 met Pieter, Rob en Jan, vaak met vaste coach Hilga, zorgde immer voor veel rumoer op zaterdagavonden in het clubhuis.

Na de eeuwwisseling werd er opnieuw een beroep op hem gedaan om een Bestuursfunctie te bekleden: de club zat in nood, wederom nam hij deze zéker niet gemakkelijke MLTC-taak op zijn schouders en deed dat wederom met groot elan.

Zijn roemruchte `bear-hug` boezemde mij altijd vrees in, zwakke nek van ondergetekende, maar als ik in gedachten Piet voor ogen zie, dan zie ik hem met een motorzaag in de hand, of aktief op de baan, of joviaal in het clubhuis, maar altijd met die bijzondere twinkeling in zijn ogen.

Met Piet is wederom een MLTC-grootheid heengegaan.

Silvester Jorna